سلام
بعيد ميدانم در جمع ما كسي وجود داشته باشد كه در اينگونه مسائل به مسئولين رده بالاي كشور اعتماد نداشته باشد. مخصوصا اينكه ميدانيم مسئولين ما و بالاخص رهبري در اين موارد حساسيت خاصي دارند.
اما نكته اين است كه چرا هروقت ميخواهيم وارد اينگونه مباحث شويم به سرعت مباحث كاملا نامربوط مطرح ميشود. بحث اصلي پست خاندوزي درمورد نقد عملكرد ما و مسئولين دررابطه با وقايع يمن است. اين نقد نه به اعتماد به مسئولين خدشه وارد ميكند و نه موجب ميشود ما جلوتر از حكم جهاد اقدام كنيم.
اگر قرار باشد همه چيز را به نظر ولي فقيه ارجاع دهيم اصلا چرا وبلاگ درست كرده ايم؟ چرا دور هم جمع ميشويم؟ چرا بحث ميكنيم؟ ميتوانيم از طريق ايميل براي هم عكس و جوك بفرستيم كه به جايي هم برنخورد.
اما درمورد اصل موضوع:
به نظر ميرسد در موقعيت حاضر هر جنبش شيعي، اسلامي و حتي صرفا عدالتخواهانه در جهان بايد با ايران و بالاخص رهبري آن هماهنگي كامل داشته باشد. درغير اينصورت توقع حمايت كمي نامعقول است. نمونه آن موفقيت حماس و حزب الله و دولت عراق و ونزوئلا و شكست جنبش الجزاير و فتح و احتمالا چين است.
بالاخره بايد قبول كرد در دنياي كنوني اين جنبشها نياز به حمايت دارند و حمايت از آنها هم تقريبا فقط با محوريت ايران ممكن است و بسيار هزينه دارد. پس هماهنگي قبلي لازم است.
ممكن است گروه الحوثي اين هماهنگي را انجام نداده باشد.
