سلام

بعيد ميدانم در جمع ما كسي وجود داشته باشد كه در اينگونه مسائل به مسئولين رده بالاي كشور اعتماد نداشته باشد. مخصوصا اينكه ميدانيم مسئولين ما و بالاخص رهبري در اين موارد حساسيت خاصي دارند.

اما نكته اين است كه چرا هروقت ميخواهيم وارد اينگونه مباحث شويم به سرعت مباحث كاملا نامربوط مطرح ميشود. بحث اصلي پست خاندوزي درمورد نقد عملكرد ما و مسئولين دررابطه با وقايع يمن است. اين نقد نه به اعتماد به مسئولين خدشه وارد ميكند و نه موجب ميشود ما جلوتر از حكم جهاد اقدام كنيم.

اگر قرار باشد همه چيز را به نظر ولي فقيه ارجاع دهيم اصلا چرا وبلاگ درست كرده ايم؟ چرا دور هم جمع ميشويم؟ چرا بحث ميكنيم؟ ميتوانيم از طريق ايميل براي هم عكس و جوك بفرستيم كه به جايي هم برنخورد.

اما درمورد اصل موضوع:

به نظر ميرسد در موقعيت حاضر هر جنبش شيعي، اسلامي و حتي صرفا عدالتخواهانه در جهان بايد با ايران و بالاخص رهبري آن هماهنگي كامل داشته باشد. درغير اينصورت توقع حمايت كمي نامعقول است. نمونه آن موفقيت حماس و حزب الله و دولت عراق و ونزوئلا و شكست جنبش الجزاير و فتح و احتمالا چين است.

بالاخره بايد قبول كرد در دنياي كنوني اين جنبشها نياز به حمايت دارند و حمايت از آنها هم تقريبا فقط با محوريت ايران ممكن است و بسيار هزينه دارد. پس هماهنگي قبلي لازم است.

ممكن است گروه الحوثي اين هماهنگي را انجام نداده باشد.

سلام بر رفقاي عزيز

اولا بنده شخصا با رويكرد عافيت‏طلبي به بهانه وجود حاكم اسلامي مخالفم، اينها توجيهات نفس است و متاسفانه قرائت رايج هم آن را دامن مي‏زند. اينكه ما منفعل باقي باشيم تا زماني كه ولي فقيه تصميم بگيرد، مبنا ندارد،‏ دين دولتي‏شده يعني همين. ارتباط امام و امت در تشيع اصيل دو طرفه است و هر دو طرف فعال‏اند و برهمديگر اثرگذار. احاديثي از صادقين هست خطاب به شيعيان كه امروز روز راحت شماست اما اگر حكومت به دست ما افتد، آنگاه تلاش و فشار بر شما شب و روز نمي‏شناسد.

ثانيا اخبار تاييد نشده‏اي در اين زمينه دارم كه رهبري مدتي پيش رئيس جمهور را مامور مذاكره با دولت يمن كرد و اكنون از كم‏توجهي دولت نيز ناراضي‏اند.

سلام خدمت اساتيد

يك راهنمايي از حاج آقا حميديه و دكتر حاجي حيدري لازم داشتم

آيا چيزي به نام فلسفه تبليغ وجود دارد؟
(تبليغ به معناي تبليغ دين همين كه مثلا مي گوييم فلاني مبلغ است)‏

اگر وجود دارد از كجا مي توانم تهيه كنم؟ آيا حضرات عالي خودتان وقت داريد در اين زمينه با شما به بحث بنشينم؟

سلام عليكم خدمت اساتيد

واضح است حمايت ما از فلسطين و لبنان جداي از همدردي اسلامي و انساني و ايدئولويك يك امر استراتيك است. اون هم به خار وجود خطر بالفعلي به نام اسراييل كه كمر براي نابودي اسلام بسته است. و به طور مستقيم با منافع ملي ما گره خورده است. اما ماجراي يمن گرچه معتقدم با اهمال مسئولين دولتي مواجه شد و مي بايست زودتر و شديدتر موضع ميگرفتند و اين اصلا ربطي به ولايت فقيه ندارد. منظورم محكوميت شديد دولت است. اما مقايسه آن با لبنان و فلسطين درست نيست.

با سلام به همه دوستان

پوزش از عدم حضورم. به نظرم سخن آقاي حاجي حيدري كاملا درست است. قطعا ولي فقيه در اين مورد، اطلاعات فراواني جمع كرده و كاملا مطالعه كرده و جوانب كار را سنجيده است. اطلاعات ما ناقص است. آيا علت حمله فقط همين دو كشته است؟ آيا تشيع قومي كه مورد حمله قرار گرفته اند تاثيري در ماجرا داشته است؟ آيا هرگونه واكنش ديپلماتيك يا نظامي يا حتي واكنش ملت شيعي باعث شعله ور شدن تفرقه مذهبي نخواهد شد؟

اگر زمان شاه بود و ولي فقيه سوار كار نبود واقعا براي ما دشوار بود شايد واجب ميشد ميرفتيم تحقيقات وسيع ميكرديم و با علماي ارشد ديني به گفتگو ميپرداختيم تا وظيفه مان را به دست مياورديم ولي اكنون كار خيلي اسان است چون حكومت اسلامي داريم.

سلام به جملگي

معمولاً در طول تاريخ شيعه، در اينگونه موارد تا وقت اعلام جهاد علما وظيفه تبري تا حد ممكن از اين ناصواب ها بوده است.

گمان مي كنم، در اينگونه موارد بايد منتظر حكم بود.

قطعا اين موضوع از مصاديق امور واقعه است و از اين بابت است كه بايد به رواه احاديث مراجعه و كسب تكليف شود.